De rock & roll van drank en drugs heeft hij achter zich gelaten. De enige verslaving die Javier Guzman vandaag nog liefheeft is die van de roes op het podium. ‘Optreden is mijn redding geweest.’
‘Angstaanval velt komiek’, zo kopte de Vlaamse pers enkele jaren geleden toen Guzman zijn voorstelling onderbrak en de Capitole in Gent verliet. Nu 3 jaar later staat de Nederlandse cabaretier terug in Vlaanderen om zijn nieuwe show Delirium II te spelen. Zaterdag 14 december gaf hij de aftrap in het Fakkelteater, ‘ik was echt nerveus om opnieuw in Vlaanderen te spelen’.
Delirium II gaat net zoals Delirium I over zijn verslavingen. Waar het in de eerste voorstelling ging over het gevecht met alcohol is er nu een beklijvende monoloog over drugs. Pakkende scènes over de dealer als zijn enigste vriend, maar ook verhalen over twee slakken en Javier als hij high was in al zijn absurditeit. Tragikomisch maar altijd met een luchtige dosis humor zonder de scherpe randjes te verliezen.
Over die jaren van verslaving is hij heel openhartig ‘ik dronk alleen niet als ik op het podium stond want ik moest sneller en scherper zijn dan mijn publiek’. Maar nu is er de nieuwe nuchtere kant en is hij in de lage landen misschien wel op zijn hoogtepunt, ‘ik wil me ooit volledig een vakman kunnen noemen, voor sommigen ben ik dat al, maar ikzelf vind van niet’.
Ondanks het verleden zal de cabaretier zijn publiek niet pleasen, ‘ik ga liever de strijd aan met mijn publiek’. Ook gemakzucht kan je Guzman niet verwijten ‘elke voorstelling moet deels geïmproviseerd en een deel vooraf bedacht zijn, maar de kunst is om het samen te laten verweven’. Zoals een echte artiest wil hij dan ook alles geven op het podium ‘gewoon zien hoever ik kan gaan met mijn lichaam en stem ‘
In ons gesprek wordt ook duidelijk dat hij een statement op het podium wil maken. Humor maar met een boodschap verkleed in de rol van hofnar. ‘De hofnar is een onmisbaar iets in de samenleving, als je aan niemand verantwoording schuldig bent wordt de maatschappij ontoerekeningsvatbaar. Dat doe ik ook op het podium zonder iemand terecht te wijzen of te preken’.
Niet alleen voor zijn publiek wil hij iets duidelijk maken maar ook voor zichzelf. ‘Het is nu een begin van een nieuw hoofdstuk, maar dan in alles, ik ben in alle opzichten bezig met een wedergeboorte, mezelf werkelijk opnieuw uitvinden. Alles is nu veel luchtiger en meer in balans. Tenslotte is iedereen op zoek naar zingeving in het leven’.
Amen to that!
